Aankomst Tokyo Haneda, Yokohama
Door: Jesper
Blijf op de hoogte en volg Jesper
13 April 2017 | Japan, Yokohama
Na het afscheid nemen op Düsseldorf, waar ik toch mijn tranen moest onderdrukken, stapte ik anderhalf uur later in het vliegtuig naar Dubai. Onderweg heb ik genoten van het eten maar ondanks de drie dekens en drie kussens (ik had drie stoelen voor mijzelf) zat slapen er eigenlijk niet in. Gelukkig was het geen lange vlucht want 6,5 uur, wat WiFi en 2 films later stond het vliegtuig al weer aan de grond. Lokale tijd: 5:45, temperatuur: 28 C°.
Eenmaal op het vliegveld was het even zoeken naar de volgende gate, normaal gesproken kijk ik op naar papa en mama want die weten de weg, dit keer moest ik het zelf uitzoeken. Het verliep zonder problemen want het is eigenlijk allemaal heel simpel en het wijst zichzelf. Voordat ik begon aan de langste vlucht wilde ik nog even naar het toilet, natuurlijk is dit niet zo bijzonder maar ik wist even niet wat ik moest doen toen ik de deur van één van de wc-hokjes open trok. Voor mijn voeten bevond zich een gat in plaats van een pot, ik had geen idee wat de bedoeling was en deed dus wat veel tieners in deze situatie zouden doen; doorspoelen en wegwezen maar nog steeds naar de wc moeten.
Ongeveer 11 uur vooruit en we zijn het wachten, een lange vlucht met weinig slaap, een klein beetje turbulentie en heel veel eten verder. Als iedereen van het vliegtuig af is en onderweg is naar Bagage Claim begint het op te vallen dat ik over alles en iedereen heen kan kijken. Dit is heel fijn omdat ik nu de bordjes van heel ver weg kan lezen, het is wel jammer dat de engelse woorden meestal klein op de borden staan wat het uitzicht beperkt tot dat wat zich onder de borden bevindt; de rij die geen einde leek te hebben. Voordat ik in deze rij kon aansluiten moest ik nota bene in een andere rij gaan staan.
Na een tweetal formulieren ingevuld te hebben kon ik mijn tas gaan halen nadat ik bij Immigration formulier 1 had ingeleverd, 15 seconden moest ik in totaal wachten totdat ik mijn tas had en door kon gaan naar Customs om formulier 2 af te geven. Basten stond meer dan 5 uur (sorry) op mij te wachten bij Arrivals tussen al die kleine Jappaners maar rond 23:45 konden we aan de volgende reis beginnen. We namen de metro van het vliegveld naar onze eerste overnachting in Yokohama. In de metro werden we geconfronteerd met een drukte van mensen in pak, het was rond half 1 's nachts en veel van hen deden wat de meeste mensen doen rond die tijd, slapen. Je begint jezelf af te vragen of ze ooit van de metro af komen om in een normaal bed te slapen.
We arriveerden iets voor 1 uur in Yokohama en moesten de laatste 5 km lopen omdat er geen metro meer rijdt na die tijd. Opvallend was dat het 's nachts midden in de stad gewoon heel er stil is, geen piepende bandjes of getoeter in de verte. Het is er zo rustig dat zelfs de ambulances met spoed heel langzaam over kruispunten rijdt en het lijkt er zelfs op dat ze iedereen vragen om even te stoppen.
Iets voor 2 uur waren we dan eindelijk bij het hotel, we waren er eigenlijk al een paar keer eerder maar dat wisten we niet. Hier mochten we onze gegevens, waaronder onze 'nationarity', invullen en werden we wegwijs gemaakt in het hotel. Onze capsules zijn ieder ongeveer 2×1×1,5. In de wc-hokjes kan je je geluiden met één druk op de knop laten overstemmen door het geluid van een middelgrote waterval. Japan.
De volgende ochtend zaten we om 8 uur aan het ontbijt en hier leerden wij John kennen, hij is in Japan geboren maar heeft tot begin van dit jaar in Amerika gewoond en gewerkt. John leerde ons van alles over het eten en suggereerde welke plekjes wij moesten bezoeken om de dag door te komen.
The Landmark Tower en de Cherry Blossoms stonden bovenaan op dit lijstje en deze hebben wij dus bezocht. The Landmark Tower is met 69 verdiepingen het hoogste gebouw in Yokohama waardoor het uitzicht prachtig is. Voor, omgerekend, nog geen 10 euro waren we met de lift, die een Guiness Works Record heeft, binnen 40 seconden boven en konden we in alle richtingen meer dan 20 km ver kijken. Best indrukwekkend want er waren alleen maar gebouwen te zien.
De attractie die ook vele Jappaners zelf aantrekt zijn de Cherry Blossoms. Bomen die maar een aantal dagen bloeien en er dan uitzien als een bewerkte foto en wanneer de bladeren overal om je heen vliegen door de wind is het als een fragment uit Planet Earth. Helaas keren de bomen dan terug naar hun oude vorm en zijn ze een stuk minder spectaculair.
Na een paar uur in een park met Cherry Blossoms te hebben gezeten wandelden we rond half 4 weer terug naar ons hotel. Hier kwamen we John weer tegen en zijn we met z'n drieën wat gaan eten in een restaurant waar voornamelijk de lokale bevolking eet. Het was een soort tapas maar dan met allerlei Japanse gerechten, voornamelijk rauwe vis. Daarnaast hebben we onder het genot van een biertje met John besproken hoe we het snelst in Kyoto kunnen komen omdat Basten en ik het liefst zo snel mogelijk aan de tocht beginnen. Is dit wat ze bedoelen met 'de drang naar Shikoku'?
Eenmaal op het vliegveld was het even zoeken naar de volgende gate, normaal gesproken kijk ik op naar papa en mama want die weten de weg, dit keer moest ik het zelf uitzoeken. Het verliep zonder problemen want het is eigenlijk allemaal heel simpel en het wijst zichzelf. Voordat ik begon aan de langste vlucht wilde ik nog even naar het toilet, natuurlijk is dit niet zo bijzonder maar ik wist even niet wat ik moest doen toen ik de deur van één van de wc-hokjes open trok. Voor mijn voeten bevond zich een gat in plaats van een pot, ik had geen idee wat de bedoeling was en deed dus wat veel tieners in deze situatie zouden doen; doorspoelen en wegwezen maar nog steeds naar de wc moeten.
Ongeveer 11 uur vooruit en we zijn het wachten, een lange vlucht met weinig slaap, een klein beetje turbulentie en heel veel eten verder. Als iedereen van het vliegtuig af is en onderweg is naar Bagage Claim begint het op te vallen dat ik over alles en iedereen heen kan kijken. Dit is heel fijn omdat ik nu de bordjes van heel ver weg kan lezen, het is wel jammer dat de engelse woorden meestal klein op de borden staan wat het uitzicht beperkt tot dat wat zich onder de borden bevindt; de rij die geen einde leek te hebben. Voordat ik in deze rij kon aansluiten moest ik nota bene in een andere rij gaan staan.
Na een tweetal formulieren ingevuld te hebben kon ik mijn tas gaan halen nadat ik bij Immigration formulier 1 had ingeleverd, 15 seconden moest ik in totaal wachten totdat ik mijn tas had en door kon gaan naar Customs om formulier 2 af te geven. Basten stond meer dan 5 uur (sorry) op mij te wachten bij Arrivals tussen al die kleine Jappaners maar rond 23:45 konden we aan de volgende reis beginnen. We namen de metro van het vliegveld naar onze eerste overnachting in Yokohama. In de metro werden we geconfronteerd met een drukte van mensen in pak, het was rond half 1 's nachts en veel van hen deden wat de meeste mensen doen rond die tijd, slapen. Je begint jezelf af te vragen of ze ooit van de metro af komen om in een normaal bed te slapen.
We arriveerden iets voor 1 uur in Yokohama en moesten de laatste 5 km lopen omdat er geen metro meer rijdt na die tijd. Opvallend was dat het 's nachts midden in de stad gewoon heel er stil is, geen piepende bandjes of getoeter in de verte. Het is er zo rustig dat zelfs de ambulances met spoed heel langzaam over kruispunten rijdt en het lijkt er zelfs op dat ze iedereen vragen om even te stoppen.
Iets voor 2 uur waren we dan eindelijk bij het hotel, we waren er eigenlijk al een paar keer eerder maar dat wisten we niet. Hier mochten we onze gegevens, waaronder onze 'nationarity', invullen en werden we wegwijs gemaakt in het hotel. Onze capsules zijn ieder ongeveer 2×1×1,5. In de wc-hokjes kan je je geluiden met één druk op de knop laten overstemmen door het geluid van een middelgrote waterval. Japan.
De volgende ochtend zaten we om 8 uur aan het ontbijt en hier leerden wij John kennen, hij is in Japan geboren maar heeft tot begin van dit jaar in Amerika gewoond en gewerkt. John leerde ons van alles over het eten en suggereerde welke plekjes wij moesten bezoeken om de dag door te komen.
The Landmark Tower en de Cherry Blossoms stonden bovenaan op dit lijstje en deze hebben wij dus bezocht. The Landmark Tower is met 69 verdiepingen het hoogste gebouw in Yokohama waardoor het uitzicht prachtig is. Voor, omgerekend, nog geen 10 euro waren we met de lift, die een Guiness Works Record heeft, binnen 40 seconden boven en konden we in alle richtingen meer dan 20 km ver kijken. Best indrukwekkend want er waren alleen maar gebouwen te zien.
De attractie die ook vele Jappaners zelf aantrekt zijn de Cherry Blossoms. Bomen die maar een aantal dagen bloeien en er dan uitzien als een bewerkte foto en wanneer de bladeren overal om je heen vliegen door de wind is het als een fragment uit Planet Earth. Helaas keren de bomen dan terug naar hun oude vorm en zijn ze een stuk minder spectaculair.
Na een paar uur in een park met Cherry Blossoms te hebben gezeten wandelden we rond half 4 weer terug naar ons hotel. Hier kwamen we John weer tegen en zijn we met z'n drieën wat gaan eten in een restaurant waar voornamelijk de lokale bevolking eet. Het was een soort tapas maar dan met allerlei Japanse gerechten, voornamelijk rauwe vis. Daarnaast hebben we onder het genot van een biertje met John besproken hoe we het snelst in Kyoto kunnen komen omdat Basten en ik het liefst zo snel mogelijk aan de tocht beginnen. Is dit wat ze bedoelen met 'de drang naar Shikoku'?
-
14 April 2017 - 07:33
Jesper Wien:
Wat een leuk begin van jullie avontuur! Ik zie het zo allemaal voor me...mooi beschreven.
En die geluiden op het toilet.....je brengt me op een idee;-) -
14 April 2017 - 10:16
Jan Wien:
Geniet van elke minuut.. veel foto's maken!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley