Na enige dagen..

Nu ik al een paar dagen op dit pad loop, slaap, eet en zweet ben ik achter een aantal dingen gekomen.

Ten eerste had ik alles een beetje anders verwacht. Natuurlijk kan iedereen van tevoren zeggen dat het zwaar gaat worden en dat je na 2 dagen eigenlijk gewoon op een strandbedje wil liggen of tenminste in je eigen bed maar hoe het voelt om elke dag 30 kilometer te voet af te leggen met iets meer dan 10 kilo in je rugzak dat er voor zorgt dat elke stap zwaarder wordt is moeilijk uit te leggen. Ook al legt Morgan Freeman het uit, je snapt het pas echt als je het doet.

Ten tweede had ik niet verwacht dat we zo veel hulp zouden krijgen van lokale bewoners in de vorm van eten en drinken. Misschien zien we er wel hulpeloos uit. Twee jonge kerels met grote zware tassen die helemaal bezweet langs de kant van de weg staan, kijkend in een klein boekje terwijl ze in verschillende richtingen staan te wijzen. Of misschien komt het toch echt door de outfit; een wit shirt, witte schoudertas en een staf, allemaal met Japanse tekens. Ik heb het gevoel dat het door de kleding en de Japanse gewoonten komt.

Daarnaast, hoe de nachten verlopen. Er gaat niets boven een goede nachtrust na een lange dag lopen. Goede nachtrust is nog lastig om aan te komen, zo bleek tijdens de derde nacht op de route waar we na veel gedoe sliepen onder de ingang van tempel 8. Met een beetje improviseren lukte het om met onze buitententen een soort muur te maken om de wind tegen te houden. Op het moment zelf was ik alleen maar bezig met ons onderkomen en dacht ik verder nergens bij na. Pas op het moment dat we de volgende dag weer aan het lopen waren realiseerde ik mij wat we die nacht gedaan hadden.

Ook een beetje volwassenheid leer ik hier. Is er een probleem? Zo ja, dan zoek je zelf een oplossing en desnoods improviseer je. Je kan niet stoppen met lopen omdat het weer regent en je nog 10 kilometer moet lopen totdat je het doel van de dag gehaald hebt. Even een rustdag nemen? Daarmee stel je alleen maar de laatste dag lopen uit. Gewoon doorlopen, niet denken aan de pijn. Op deze manier probeer ik de dagen door te komen, genieten zit er niet echt in, dat komt als deze tocht is afgelopen en we een koud biertje drinken op een strand in Thailand met de zonsondergang als uitzicht. Voor nu is elke dag afzien maar het einde is al weer dichtbij. Op 28 april zijn we over een kwart en dan is het nog maar 30 dagen lopen als we dit tempo aan kunnen houden.

Op dit moment hebben we tempel 25 net gehad en zijn we 230 kilometer van tempel 1. Omdat het vandaag de hele dag heeft geregend (net als gister) hebben we nog geen kans gekregen om onze buitententen te laten drogen. We hebben de afgelopen nachten wel in de koude buitenlucht geslapen met de natte tenten en daarom belonen we onszelf vandaag op een luxe overnachting in een soort hotel. Vlakbij is een winkeltje die door heel Japan te vinden is (Lawson) waar we ons eten voor vanavond kopen.

Volgens het internet beginnen we morgen aan de laatste echte test van de tocht, als we deze halen is de rest van de tocht makkelijk en zou lopen weer leuk moeten worden. De test houdt in dat we de berg van tempel 27 moeten beklimmen. Voordat we daar aan kunnen beginnen moeten we eerst nog ruim 25 kilometer lopen.. Er staat ons dus een uitdaging te wachten!